Kate Miller-Heidke: “Mijn favoriete Eurovisie-liedjes zijn degenen die je niet op de radio zou horen”
In februari werd Kate Miller-Heidke de eerste Australische songfestivalkandidaat die via een nationale finale is gekozen. Ze won de harten van de televoters en juries met haar mix van pop en opera ‘Zero Gravity’. Songfestivalweblog sprak met haar over het winnen van die nationale finale, haar competitie en de veranderingen in haar optreden voor Eurovisie.
Kun je het moment omschrijven dat je ‘Zero Gravity’ schreef?
“Ik was bezig met het schrijven van een liedje voor het Eurovisie Songfestival en een maand lang schreef ik vier of vijf slechte liedjes. Op een gegeven moment sprak ik met mijn partner Keir Nuttall met wie ik ook liedjes schrijf over een metafoor waar een liedje uit kon ontstaan en die me de mogelijkheid zou geven om een uitbundige opera-act neer te zetten. We spraken over het idee om boven de zwaartekracht uit te stijgen. Het sprak me aan, omdat ik net uit een depressie kwam na de geboorte van mijn zoon. We gebruikten de metafoor om een gevoel van gewichtsloosheid en een last van de schouders te omschrijven.”
Welk gevoel ging er door je heen toen bleek dat je de nationale finale had gewonnen?
“Het was echt een verrassing voor me. Ik was helemaal overweldigd, maar het voelde gelijk als een eer, maar ook een grote verantwoordelijkheid.”
Hoe gaan de voorbereidingen? Voer je wijzigingen door in je optreden voor het grote podium?
“Het optreden tijdens Eurovisie zal vrij drastisch anders zijn dan wat we deden in de nationale finale. We werken er momenteel hard aan en het gaat er heel verschillend uitzien, maar daar kan ik natuurlijk nog niet te veel over loslaten.”
Wat vind je van je competitie dit jaar?
“Ik heb alle deelnemende liedjes inmiddels beluisterd en ik moet zeggen dat er veel sterke kandidaten tussen zitten. Mijn eigen favorieten zijn vooral degenen die je waarschijnlijk niet op de radio zou horen. Ik vind Hatari uit IJsland erg tof, maar ook het liedje ‘Spirit In The Sky’ uit Noorwegen. Verder kan ik Tulia uit Polen zeker waarderen.”
Wat is je eerste echte herinnering aan het songfestival?
“Ik weet nog dat ik het als kind weleens gekeken heb, omdat het in Australië ook wordt uitgezonden, maar mijn eerste echte herinnering is van 2010, toen Duitsland het songfestival won met Lena’s ‘Satellite’. Ik was op dat moment in Londen en werd daar pas echt aangestoken met het Eurovisie-virus!”
Als je één lied uit de geschiedenis van het festival kon coveren, welke zou je kiezen?
“Ik denk er al een tijdje aan om een ballad-versie op te nemen van Hatari’s ‘Hatrið Mun Sigra’. Ik moet het dan wel eerst naar het Engels vertalen, want mijn IJslands is niet zo sterk!”
Haar eigen liedje zul je ook niet zoveel op de radio horen ?
Nou heel veel goede smaak qua muziek heeft ze niet iig. Dat hoor je ook wel een beetje af aan haar eigen nummer. Hopelijk voor haar en voor ons is ze woensdag helemaal klaar met haar eenmalige Eurovisie avontuur en kan ze als het meezit zaterdag die finale gewoon gezellig thuis op de bank in Sydney bekijken.
Nou Pietje wat onvriendelijk, er zijn zoveel slechteren dan zij dit jaar dat ik haar wel een finaleplaatsje gun. Al was het maar voor de broodnodige variatie!