50 jaar songfestival: NSF 1990

Nationaal Songfestival 1990
Datum: 10 maart, voorafgegaan door halve finales op 16 en 23 februari
Lokatie: Congresgebouw, Den Haag
Presentator: Paola Patricio

In de twee halve finales sneuvelden enkele bekenden. Harold Verwoert zou in de loop der jaren vaker en vaker opduiken als backing. In 2000 (Splash) en 2001 (Friday Night Fever) stond hij op de voorgrond. Als backing van Re-union won hij de nationale finale, maar ging niet mee naar Istanbul. Hij presenteert nu belspelletjes op SBS6 en Net5.

Erik Mesie had als leadzanger van Toontje Lager grote hits met Zoveel
te doen, Net als in de film en Stiekem gedanst. In 1985 valt de groep uit elkaar, waarna Mesie solo gaat. Zijn eerste nummer Zonder jou wordt meteen een hit, maar daar blijft het bij. Half jaren negentig keert Toontje Lager terug voor een reunie-toernee, waarna Mesie in 2002 samen met onder meer Bert Heerink met een rockshow door Nederland toert.

Ook Tony Neef probeerde het in 1990. Net als twee jaar later redde hij het niet.

Voor de finale plaatsten zich de volgende 10 kandidaten:

1. The Company – Zonder liedje (Marcel Schimscheimer, Ruud Sommer, Cees Stolk)

The Company (rechts) was, zoals velen, speciaal samengesteld voor het songfestival. De groep bestond oorspronkelijk uit 6 leden, René Burhenne, Bob Reiche, Sander Luurssen, Tess Reeve, Lucette Snellenburg en een (helaas) onbekend zesde lid. Op het Nationaal Songfestival waren René en Lucette niet van de partij. Voor hen in de plaats kwamen Jolanda Klaver, Philomijn Itz en Audry. Van die laatste is de achternaam niet bekend. Zonder liedje eindigde niet ver achter Maywood op een tweede plek. De groep, die oorspronkelijk vier leden had, viel na het NSF vrijwel meteen uit elkaar. Alleen van Lucette Snellenburg en Bob Reiche is nog het een en ander vernomen. Snellenburg is tegenwoordig jazzmuzikante, Reiche scoorde in 1996 een klein hitje met Vrij met mij.

2. Cha-Cha – Oh wat een heerlijke tijd (Elbert Kok)

Het duo Cha-Cha bestond uit het echtpaar René en Annelies Portegies.

3. Gordon – Gini (Karel Albers, Peter van Asten)

In 1990 begint de Amsterdamse marktkoopman Cornelis Heukenroth [Gordon, 6-7-’68] aan een indrukwekkende reeks. Hij laat zich niet uit het veld slaan door de negende plek op het Nationaal Songfestival met Gini of afwijzingen van de Soundmixshow. Of het toeval is of niet, John Ewbank (Shift) is de componist van Gordons Kon ik maar even bij je zijn, waarmee hij wekenlang de toppositie van de Top40 in handen heeft. Daarna volgen Blijf jij vannacht bij mij en de Maribelle-cover Ik hou van jou.

Na de Nederlandstalige successen maakt hij een uitstapje naar het Engels. Zo neemt hij in 1994 diverse Engelstalige nummers op, waarvan Miracle uitgroeit tot titelsong van Linda de Mols Traumhochzeit, de Duitse versie van Love Letters.

Hoewel het uitstapje best beviel, schakelde Gordon weer terug op het Nederlands. Omdat ik zoveel van je hou, een cover van Céline Dion, brengt hem weer in de top van de hitparades. Twee albums volgen, waarna Gordon optreedt in Ahoy’. Een paar jaar is het dan redelijk rustig, niet in de laatste plaats door gezondheidsproblemen. In 1999 wil hij nog wel een keer meedoen aan het Nationaal Songfestival. Samen met Re-play zendt hij Never nooit meer in. De selectiecommissie wijst het nummer echter af. Never nooit meer wordt echter een grotere hit dan Marlaynes One Good Reason. Later dat jaar bereikt hij opnieuw de hitparade (de Top100) met Ik kan het niet alleen, een duet dat hij samen met Marlayne zingt.

4. Simple and Pure – Einde van de regentijd (Karel Albers, Peter van Asten)

Inge Hietbrink en Ron van der Meij vormden sinds 1988 het duo Simple and Pure.

5. Georgie Davis – Eenmaal (John Ewbank)

Georgie Davis werd bekend door zijn Stevie Wonder-imitatie in de Soundmixshow. Zijn eerste solonummer Black star belandde in de Top5. Op het NSF ging het fout. Hij werd laatste.

Met componist en tekstschrijver John Ewbank ging het beter. Hij werd de huiscomponist van Marco Borsato, die vele nummer1-hits scoorde. En het was niet de enige bemoeienis van Ewbank met het NSF dit jaar. Zie daarvoor de groep Shift.

6. Jeans – Freedom, freiheit, liberté (Piet Souer, Peter van Asten)

De groep Jeans (links) bestond uit leden van de 12-koppige theatergroep Jeanscompany. Voor het NSF waren Arnold Le Belle, Stanley Doorn, Ronny Gorré, Suzan Heijne, Hella Koffeman en Carola van der Weyde uitgekozen om het vredeslied Freedom, freiheit, liberté te zingen.

Jeans werd in 1986 opgericht als workshop jonge, talentvolle artiesten. De groep wisselt veel van samenstelling en inmiddels is toegekomen aan de 14e versie. In de loop der jaren speelden onder meer Antje Monteiro, Bastiaan Ragas, Gert-Jan Heuvelmans (NSF’03 en Eurosong’04), Laura Vlasblom en Tony Neef in Jeans.

7. Gina – Liever alleen (Maarten Peters)

Vier pogingen deed Gina de Wit (rechts) om het Eurovisie Songfestival te halen. Een jaar eerder werd ze negende, nu zevende. In 1996 en 2000 deed ze nog een poging.

8. Marc Benz – Geef mij een kans (Cat Music)

Voor het Nationale Songfestival had hij drie singles uitgebracht. Geen van deze had echter de hitparade bereikt, toen hij meedeed aan het NSF. Na het songfestival volgde nog Wie wil d’r nog een pizza, maar ook dat bleef zonder succes. Daarna is er niets meer van hem vernomen.

9. Maywood – Ik wil alles met je delen (Alice May)

Maywood bestaat uit Alice May en Caren Wood (de zussen Alie en Doetie de Vries). Maywood ontstaat in 1979, nadat de twee al hebben samengewerkt in de Karina’s en Colt 45. In het begin van de jaren tachtig lacht het geluk de twee toe. De ene na de andere single bereikt de Top40 en hits als Late at Night en Rio scoren ook goed in het buitenland. Vanaf 1983 gaat het minder. De singles hebben steeds minder succes. In 1990 is het NSF een soort van comeback van Maywood. Het duo wint de nationale finale, maar gaat onderuit in Zagreb. De zussen komen niet verder dan een vijftiende plek. Eind dat jaar volgt een album met Nederlandstalige nummers. Het kabbelt daarna verder, totdat in 1995 ze solo verder gingen. Niet veel later kregen de twee fikse ruzie, waar zelfs een rechtszaak aan te pas moest komen.

10. Shift – Helemaal (Hans van Eijk, Ronald Schilperoort, Herman Pieter de Boer)

De groep Shift (links) bestond uit Liane Hoogeveen, Sophia Wezer, John Ewbank en Ronald Schilperoort. De groep scoorde in 1989 een nummer2-hit. Samen met Mary-Lou Steenis (Spijkerhoek) werd het nummer Wonderful opgenomen. Patty & Shift stonden 10 weken lang in de Top40. Hoewel op het NSF een mooie derde plek werd behaald, werd het daarna stil rond de groep. Individueel ging het ze echter voor de wind.

Ewbank componeerde er lustig op los voor Marco Borsato, nadat hij in 1991 Gordon naar de top had gebracht met Kon ik maar even bij je zijn. Hoogeveen kwam terecht in de band Exposure, waarmee ze de wereld over toerde en vormt nu samen met Mariske Hekkenberg en Nathaly Masclé het trio Femme Vocale. Sophia Wezer scoorde twee solohits, presenteerde tv-programma’s en speelde in diverse musicals. Schilperoort componeerde de muziek voor onder meer Vrouwenvleugel en De schippers van de Kameleon.

Finale:

1. Maywood – Ik wil alles met je delen 102
2. The Company – Zonder liedje 95
3. Shift – Helemaal 79
4. Marc Benz – Geef mij een kans 69
5. Jeans – Freedom, freiheit, liberté 64
6. Simple and Pure – Einde van de regentijd 60
7. Gina – Liever alleen 56
8. Cha-Cha – Oh wat een heerlijke tijd 46
9. Gordon – Gini
10. Georgie Davis – Eenmaal 44

Uitgeschakeld in halve finales:

16 februari:

Rose Glisten – Niet zonder jou (Maarten Peters)
Angelina van Dijk – Later (Piet Souer)
Shan – Anne (Sietze Jansen, Coen Baes)
Harold Verwoert – Blijf maar bij mij (Maarten Peters)
Helen Carmine – Morgen (Kees Smit)

  23 februari:

Jolanda de Wit – Je bent het echt (Margriet de Graaf, Clemens van Ven)
Erik Mesie – Liefde (Theriel van Kappel, Fons Merkies) (foto boven)
Aurora – De mooiste dag (Edwin Schimscheimer, Edward Reekers)
John Vis – Ben je gek (Edward Reekers)
Tony Neef – Alles (Hans Jansen, Hans Vermeulen)