50 jaar songfestival: NSF 1999

Nationaal Songfestival 1999
Datum: 14 maart
Lokatie: Studio 22, Hilversum
Presentatie: Paul de Leeuw en Linda de Mol

Het succesvolle presentatieduo van 1998 was terug in 1999. Paul de Leeuw en Linda de Mol waren de presentatoren op een gedenkwaardige avond. Niet alleen vanwege de muziek en soms ‘muziek’, maar ook vanwege de dreigende staking van het NOB-personeel. De twee zetten dan ook af en toe op speelse manier het beeld op zwart. Daarnaast was het de eerste keer dat er zonder orkest (op een enkele staking na) werd opgetreden en werd het zeer succesvolle nummer Never nooit meer van Gordon & Re-play niet geselecteerd door de commissie, althans zo luiden de geruchten. In totaal koos die commissie 5 nummers. De andere 5 werden op verzoek van de NOS geschreven.

1. All Mixed Up – Forever Night and day (Ruben Tewari, Ricardo Leeuwin)

De vierkoppige groep All Mixed Up bestond uit Ruben, Ricardo, Armand en Job. Na het NSF is niet veel meer van hen vernomen. De groep werd voortgezet met de hulp van Jerry Wolff. Onder zijn leiding werd nog de single Miracle opgenomen. De groep bestaat waarschijnlijk nog steeds, maar in een andere samenstelling.
2. Tamara – Coming home (Jack Veerman, Jan Keizer, Jan Tuijp)

Zangeres Tamara Tol werd in 1990 ontdekt door BZN-zanger Jan Keizer. Ze maakte haar tv-debuut in het TROS-programma Vocaal Centraal en trad later op in de Soundmixshow als Linda Ronstad. Echt bekend wordt ze als lid van het duo Ben & Tamara dat een paar hitjes scoorde. In 1996 gaat dat duo uit elkaar, waarna het weer even rustig wordt rond Tamara. In 1999 scoort ze opnieuw een klein hitje met haar NSF-nummer. Daarna krijgt ze het druk. Ze is de hoofdact van het Golden Star Revue, staat in Ahoy’ in het voorprogramma van The Bold and the Beautiful concerten en treedt op voor in het buitenland gelegerde soldaten. In 2003 vormt ze Tamara & Friends waarmee ze het land intrekt.

3. Colorz – Positivity (John Ewbank)
De groep bestond uit Denise Rivera, Juan Wells, Anouschka de Wolff, Avin en Marc. Van de laatste 2 zijn bij ons helaas de achternamen onbekend.

Denise Rivera is de dochter van een Nederlandse vader en Boliviaanse moeder en woonachtig in Sneek. Ze heeft haar eigen band en werkte al samen met onder meer Enrique Iglesias. Juan Wells werd vooral bekend door zijn rol in de soap Onderweg naar Morgen. Solo scoorde hij nog enkele hits. Anouschka de Wolff was één van de Frogettes, het achtergrondkoor van René Froger. We zagen haar in de finale van 2003 terug bij Bert Heerink & Manou. Ook zat ze nog in de groep Enuv’ met onder meer Patty Brard.

4. Jane – Dreams (Tom Bakker, Marc van Toor)

Jane Talany was 33 toen ze deelnam aan het NSF. Vijf dagen na haar NSF-optreden trouwde ze. Jane zong eerder tijdens het bezoek van Bill Clinton aan Nederland in de Ridderzaal. Na het NSF zong ze backings in voor het album van de Vengaboys. Componist Tom Bakker is de zoon van Dick, die in de laatste jaren van het orkest de vaste dirigent was voor Nederland.

5. All of Us – Maybe love (Eeg van Kruijsdijk, Ed van Otterdijk)

De groep All of Us werd in oktober 1998 opgericht en bestond uit (van links naar rechts) Erik (22), Joey (21), Fabrizio (21), Joël (17) en Alex (23). In januari 1999 hebben ze hun eerste optreden en twee maanden later wacht het Nationaal Songfestival. Een succes wordt het absoluut niet, maar het nummer komt (mede door een promotiecampagne) wel in de hitlijsten terecht. De groep groeit uit tot de jonge meisjes-trekker die het had moeten zijn. Optredens op de Megafestatie, de Tinadag en de 538 Scholentour volgen.

In januari 2000 scoren ze hun tweede hit met Brand new start.  Gedurende het jaar komt een nieuw single uit en blijven de optredens binnenstromen. 2000 is echter ook het jaar waarin twee leden van de oude garde vertrekken. Alex moet wegens gezondheidsproblemen noodgedwongen de groep verlaten. In december verlaat ook Erik op eigen verzoek All of Us. Er wordt een nieuw lid gevonden, maar de grote successen blijven daarna uit. Nadat ook Fabrizio in 2001 de groep verlaat, valt niet veel later het doek voor de groep.

Een aantal van hen is echter niet in de vergetelheid geraakt. Zo zagen we Joël in Idols1, waar hij achtste werd. Samen met mede-kandidaat Bas nam hij in 2004 nog deel aan het Nationaal Songfestival. Ook Joey deed nog een tweede poging op het NSF. Samen met Sally (Close 2 You) nam hij deel in 2003. De derde ex-All of Us’er is Fabrizio. Hij nam samen met Paul de Corte als Re-union deel in 2004. Without you won en mocht naar Istanbul. Het resultaat daarvan is bekend.

6. Donya – Before the clock strikes twelve (John Katwijk)

Donja Pessy won op haar vijftiende de Soundmixshow. De in Hilversum woonachtige zangeres werd in de week voorafgaand aan het NSF gesteund door een grote postercampagne in haar woonplaats met de oproep toch vooral op haar te stemmen.
7. Double Date – E-mail to Berlin (Jeroen Flamman, Jeff Porter, Jan Rot)

Het lachertje van de avond, maar wel één van de grote successen dit jaar. Het duo Isabelle & Barbara Kuylenburg zong zo vals op het NSF dat dit nog groter nieuws werd dan de winst van Marlayne. Een jaar eerder verzocht de NOS om Jeff Porter en Jeroen Flamman een nummer in te sturen voor het NSF. Het duo had de jaren daarvoor grote successen met Technohead en Party Animals. Onder hun eigen naam (Flamman & Abraxas) halen ze drie keer de top 10. Ze vragen Jan Rot om de tekst te schrijven voor het nummer, dat E-mail to Berlin wordt gedoopt.

Op zoek naar een geschikte artiest trokken ze aan de bel bij Barbara Kuylenburg. Die wilde haar zus erbij hebben, maar die zat op dat moment  in een kibboets in Israël. Daarop vertrok het gezelschap naar Tel Aviv, waar het nummer werd opgenomen. De single wordt zelfs een klein hitje en de twee nemen een opvolger op, een cover van Supertramps The logical song. De clip komt geregeld voorbij, maar een hit levert het niet op. Daarna wordt het weer snel stil rond het duo, dat zo af en toe nog wel opduikt in programma’s.

8. Roger Happel – Where is the time (Tjeerd Oosterhuis)

De muziek werd er al vroeg ingegoten. Op zijn vierde zat hij al achter de piano. Op zijn zeventiende vertrekt hij met de Engelse groep The Malcoms voor een Europese toernee. Twee jaar later komt hij terecht in de Funky Stuff van Candy Dulfer, niet veel later gevolgd door zijn eigen groep Blizz. Blizz ‘fuseert’ met Trijntje en Tjeerd Oosterhuis tot Total Touch. Daarnaast blijft hij samenwerken met Candy Dulfer en diverse Amerikaanse artiesten. Een jaar voor zijn NSF-deelname was Roger Happel backing bij Edsilia. Inmiddels is hij in dienst als vocal coach bij het RTL4-programma Popstars: The Rivals. Vorig jaar stond hij opnieuw in de backings op het ESF. Ditmaal bij Esther Hart, die heel toevallig nu ook vocal coach is bij Popstars.

9. Deanté – We don’t live too long (Jerry Wolff, Roger Griffith, Terence Esajas)

De groep bestaat uit Iwan Cairo, Marc Danhof, Roger Griffith en Terence Esajas. In 1992 komt de groep voor het eerst bij elkaar en bestaat dan nog uit Iwan, Marc en Terence. Niet veel later komt Roger ook bij de groep en begint de groep met optredens, overigens nog niet onder de naam Deanté. De vier noemen zich Embrace, waarmee ze een platencontract weten te krijgen bij BMG. De eerste single flopt totaal, waarna BMG het contract verbreekt. Ook moeten ze van naam veranderen. Deanté is geboren. Tot begin 1999 blijft het stil, totdat ze meedoen aan het NSF. Met een a-typisch songfestivalnummer eindigen ze als tweede en scoren een grotere hit dan winnares Marlayne. In 2000 volgt het eerste album Global victory, dat redelijk scoort. In 2001 valt de groep uit elkaar als twee leden Deanté verlaten.

10. Marlayne – One good reason (Tjeerd van Zanen, Alan Michael)

Ze ging na de Havo naar het Conservatorium in Hilversum, waar ze onder meer les kreeg van Greetje Kauffeld (ESF’61) en Humphrey Campbell (ESF’92). Met haar eigen band trok ze daarna door het land voor optredens. Bekender was ze in die tijd als Frogette. Van 1992 tot en met 1995 zingt ze in het achtergrondkoor van René Froger. Tijdens een concertreeks in De Kuip loopt ze Ruth Jacott tegen het lijf, waarna ze in 1995 haar Frogette-bestaan afsluit en verder gaat in het achtergrondkoor van Ruth.
Na 2 jaar stort ze zich op een solo-loopbaan. Het grote succes komt in 1999 als ze het NSF wint. In Jeruzalem wordt ze gedeeld achtste met One good reason. In het achtergrondkoor stonden Franky Rampen (NSF’92)  en Carolien Dest (Ebonique, Soulvation). Met de solo-loopbaan wil het verder niet zo vlotten, maar Gordon vraagt haar om een duet op te nemen. Ik kan het niet alleen komt in de top100 terecht.
Ruim anderhalf jaar na het songfestival komt haar album Meant to be uit, dat gepaard gaat met een theatertoernee. Daarnaast begint in 2001 haar tv-loopbaan. Ze wordt één van de gezichten van het nieuwe tv-station V8. Niet lang daarna kaapt RTL4 haar weg waar ze diverse programma’s gaat presenteren. In het commerciële landschap zit ze nu bij SBS6, waar ze het populaire Hart van Nederland presenteert. Deze zomer maakte ze ook haar debuut op de radio bij Radio M Utrecht.

Einduitslag:
1. Marlayne – One good reason 248
2. Deanté – We don’t live too long 103
3. Jane – Dreams 96
4. Tamara – Coming home 83
5. Roger Happel – Where is the time 82
6. Colorz – Positivity 68
7. Donya – Before the clock strikes twelve 55
8. All Mixed Up – Forever night and day 32
9. All of Us – Maybe love 30
10. Double Date – E-mail to Berlin 19