Justine Pelmelay: ‘Ik had de zenuwen niet in bedwang’
Op de avond zelf stond ze eerste bij de bookmakers; Justine Pelmelay. Met haar ‘Blijf Zoals Je Bent’ deed zij namens Nederland mee aan het Songfestival in het Zwitserse Lausanne. Het optreden verliep niet zoals ze graag had gewild. In ‘Songfestival Troubadours’ vertelt ze onder andere over die ene, veelbesproken, hoge noot aan het einde. Justine Pelmelay: “Ik had de zenuwen niet in bedwang. Op dat moment: je wereld stort in, weet je. Je wordt boos op jezelf: hoe kan dat nou? Waarom heb ik dit nou niet onder controle? Ik heb de noot gedaan, maar hij kwam er alleen heel naar uit.”
Ze kon op weinig steun rekenen achter de schermen. Zo vertelt Justine: “Je hebt 40 man bij je die allemaal om je heen hangen. Maar doe je dit en dan is er niemand die naar je toe komt en dat had ik nou net even nodig. Je loopt gewoon weg en er was niemand. Heel alleen, dat is mijn ervaring. ”
Daarnaast neemt Justine de luisteraar mee naar haar tijd bij de Dutch Diva’s, de band met Celine Dion en haar leven ná het festival. Ook hoor je Justine’s versie van Shangri-La, dat als demo diende voor Gerard Jolings deelname in 1988, én haar belevenissen als bij backing vocal bij diezelfde inzending.
Ik denk dat het echt een andere tijd was waarin we de consequenties van televisie nog niet helemaal begrepen. Nu heeft men in het team coaches, psychologen, etc. die ervoor zorgen dat je teruggaat naar ‘normaal’ nadat het avontuur plots eindigt.
Het is zonde dat Justine door deze wervelwind heen moest. Vooral in de Nederlandse media zijn ze niet altijd even lief voor haar geweest na de noot, en dat moest na de eenzaamheid zelfs nog plaatsvinden.
Ik hoop dat de liefde die ze van de gemeenschap heeft gekregen die wond wat heeft gedicht. ‘Blijf zoals je bent’ is een iconische bijdrage.
Is het niet zo dat de jury de avond van te voren al de punten heeft gegeven? Dat ze kraakte aan het eind van het lied op de bewuste zaterdagavond, had dus niks uitgemaakt. De punten stonden toch al vast?
Nee, dat is pas een jaar of 10. In de jaren 70/80/90/00 moest de jury zaterdag de liedjes luisteren zonder beeld en de vertaalde teksten werden verstrekt. Ieder liedje kreeg in de live show direct na de uitvoering een rapportcijfer. Het land met de meeste punten kreeg de 12 etc
O, dat wist ik dus niet, ik dacht dat dat al veel langer was.
Nee. Ik heb het in 1992 gedaan. Zaterdagmiddag konden de liedjes beluisterd worden. Niet bekeken, want de televisie werd in opdracht van de notaris omgedraaid:) ’s Avonds mocht het beeld wel gezien worden. Punten werden gegeven op basis van de live uitzending.
Het blijft een prachtig nummer, de uithaal liep helaas mis. Het is je vergeven.
Zoals Bas al zegt; De jury kreeg twee luisterbeurten op de dag zelf. ‘s Middags liet Justine overigens een geweldige uitvoering horen. Maar helaas, de definitieve punten werden pas na het avondoptreden gegeven.
Blijft een goed lied! Fijne persoonlijkheid is Justine.
Wat een prachtig nummer is dit. 1 van de betere inzendingen ooit voor Nederland. Zo jammer dat die laatste uithaal niet lukte, maar Justine Pelmelay blijft voor mij mijn nr 1 Nederlandse inzending.
Ze was toch verkouden
Volgens mij moet dat arme mens haar leven lang aanhoren dat die laatste hoge noot dus finaal misging op het ESF van 1989.
En wat dan nog?
Het blijft een mooi nummer wat de tand des tijds heeft doorstaan.
Er zijn er wel meer geweest die gigantisch op de bek vielen bij het ESF.
Waar hebben we het over?