50 jaar songfestival: ESF 1963

Eurovisie Songfestival 1963

Datum: 23 maart

Lokatie: BBC Television Centre, Londen

Presentatie: Katie Boyle

Jurering: 5 punten aan het favoriete lied, 4 aan de nummer 2, 3 aan de nummer 3, 2 aan de nummer 4 en 1 aan de nummer 5.

Nadat de Fransen in 1962 weer hadden gewonnen, wilden ze niet nogmaals op kosten gejaagd worden. De BBC nam de organisatie op zich en kwam op de proppen met een vreemde lokatie, de eigen tv-studio. Aangezien die te klein was om zowel de artiesten als het publiek te huisvesten, werd bedacht om dan maar twee studio’s te gebruiken. In de ene traden de artiesten en het orkest op, in de andere zat het publiek.

De winnaar werd het Deense echtpaar Grethe en Jørgen Ingmann. Dat kwam echter niet zonder bijbehorende rel tot stand. Oorzaak was de Noorse jury. In eerste instantie gaven zij de punten, maar presentatrice Katie Boyle verzocht hen dat later nogmaals te doen, aangezien zij de jury niet goed kon verstaan. Bij de tweede poging kwam de jury ineens met een ander resultaat op de proppen. Daardoor won niet de voor Zwitserland uitkomende Esther Ofarim, maar het Deense duo. Het verschil was uiteindelijk 2 punten.

Naast Ofarim deden nog een paar grote namen mee. Francoise Hardy groeide uit tot één van de populairste Franse artiesten in de jaren zestig en wie kent Nana Mouskouri niet? Een aantal van de kandidaten had al succes in Nederland gehad. De voor Oostenrijk uitkomende Carmela Corren was redelijk bekend geworden met nummers als Eine Rose aus Santa Monica en Soerabaja. Heidi Brühl maakte in de Duitse voorronde van 1960 haar opwachting met Wir wollen niemals auseinander geh’n. Ze werd tweede, maar was geregeld te horen op de Nederlandse radio. Datzelfde gold voor de Italiaan Emilio Pericoli die scoorde met de Betty Curtis-cover Al di la (ESF’61). Ook de uiteindelijke winnaars hadden al enige bekendheid. Jørgen Ingmann scoorde hitjes met Violetta en Africa.

Voor de Belgen kwam Jacques Raymond in actie. In de Vlaamse voorronde Canzonissima bleef hij Luister naar de wind van Lize Marke heel nipt voor. Op het ESF eindigde hij in de middenmoot. De Nederlandse Annie Palmen bleef, net als De Spelbrekers een jaar eerder, puntloos.
Duitsland werd vertegenwoordigd door kindster Heidi Brühl. Opvallend was dat zij bij de nationale finale, waar zij alle nummers zou zingen, door ziekte niet aanwezig kon zijn. Margot Heskens (ESF’57) verving haar toen. Op het ESF was Brühl wel weer hersteld en werd negende.

Einduitslag:

1. Grethe & Jørgen Ingmann – Dansevise (Denemarken) 42 
2. Esther Ofarim – T’en va pas (Zwitserland) 40

3. Emilio Pericoli – Uno per tutte (Italië) 37

4. Ronnie Carroll – Say wonderful thing (GB) 28
(hij probeerde dit jaar in het Britse parlement te komen. In de verkiezing werd hij 13e van de 14 kandidaten)

5. Alain Barriere – Elle était si jolie (Frankrijk) 25 (foto rechts)
5. Francoise Hardy – L’amour s’en va (Monaco) 25

7. Carmela Corren – Vielleicht geschieht ein Wunder (Oostenrijk) 16

8. Nana Mouskouri – A Force de prier (Luxemburg) 13

9. Heidi Brühl – Marcel (Duitsland) 5

10. Jacques Raymond – Waarom? (België) 4

11. Vice Vukov – Brodovi (Joegoslavië) 3

12. José Guardiola – Algo prodigioso (Spanje) 2

13. Annie Palmen – Een speeldoos (Nederland) 0

13. Anita Thallaug – Solhverv (Noorwegen) 0

13. Laila Halme – Muistojeni laula (Finland) 0

13. Monica Zetterlund – En gang i Stockholm (Zweden) 0